Data: 24.10.07r.

Pobyt: 14.11.02r.-1.09.03r.

Pamiętam jakby to było przed wczoraj,miałam trzynascie lat,zaczynałam gimnazjum.Miałam problemy w domu.Ojciec alkoholik pracował lecz po pracy zalewał się litrami alkoholu,przychodził do domu urządzał awantury,nie bił,lecz znęcał się psychicznie nade mną i matką.Doskonale pamiętam jego monologi prowadzone nocą,przekrwione oczy przepełnione nienawiścią do całego świata.Matka jeśli nie piła zajmowała się domem,lecz z początkiem każdej wiosny odradzał się w niej nałóg.Gdy piła nie interesowała się mną,nie chodziłam w tym czasie do szkoły,bardzo często czekałam na nią,aż wróci z libacji alkoholowej,zdarzało się też,że biegałam po ulicach mojego osiedla modląc się o to by ją w końcu znaleźć.Wtedy w jeszcze małym przerażonym dziecku ze strachu,braku poczucia bezpieczeństwa,pragnieniu rzadko zaznanego ciepła i miłości zaczął rodzić się bunt.Wiele razy pijana do nieprzytomności spała całymi dniami w moim pokoju a ja patrząc na ten obraz,żałosny i pełen pogardy zaczynałam nienawidzić siebie,myślałam,że to moja wina.Mimo,że wiosna jest najpiękniejszą porą roku przeze mnie w tamtych latach była znienawidzona.Nie miałam nikogo kto by wtedy mógł mi pomóc,wytłumaczyć,że nie mam wpływu na ich życie.Nie zwierzałam się też nikomu.Bałam się,że jeśli ktoś się dowie zostanę zabrana do domu dziecka. Skończyłam szkołę podstawową,wakacje spędziłam u babci,matka w tym czasie przebywała w domu,piła.W przede dniu rozpoczęcia roku szkolnego zabrała mnie od babci i zawiozła do domu.Rozpoczął się rok szkolny,była śliczna,słoneczna jesień.Nowa szkoła,otoczenie,nauczyciele-wszystko to zaczęło mnie przerażać.W dodatku matka nadal piła.Któregoś dnia po powrocie ze szkoły nie zastałam jej w domu.Ten dzień będę pamiętała zawsze,ojciec poszedł ze mną do sklepu odzieżowego,trzeźwy i kupił mi buty,szukaliśmy jej,lecz bezskutecznie.To był także dzień zapowiadający początek moich problemów.Nie odrobiłam pracy domowej,matka wróciła pijana nocą,a ja na drugi dzień idąc do szkoły skręciłam w przeciwnym kierunku.To były moje pierwsze wagary.Minął tydzień następny.W końcu notorycznie zaczęłam opuszczać szkołą.Jednak rozumiałam co robie ponieważ zaczęłam się bać,powiedziałam matce o tym,że nie chodzę do szkoły,podświadomie czułam jakie mogą byą tego konsekwencje.powiedziałam także,że nie chę chodzić do klasy w której byłam.Matka postanowiła mnie przenieść do następnej szkoły.Gdyż była połowa października w żadnym z gimnazjum mnie nie przyjęli,wróciłam do poprzedniego,lecz zostałam przeniesiona do innej klasy.Tam poznałam Martę,razem z nią zaczęłyśmy wagarować.Dostałam nadzór kuratorski.Tak minęła jesień,zima,zaczęła się tak przeze mnie nienawidzona wiosna.Jednak ku mojemu zdziwieniu matka nie piła.Nie chciałam chodzić do szkoły,buntowałam się uciekałam z domu,szkołę omijałam szerokim kołem.Moja matka zachorowała na depresje.Zostałam w domu sama z ojcem,który rzadko się mną zainteresował.Minęło lato,zaczął się kolejny rok szkolny,na początku nawet nie opuszczałam szkoły,jednak z czasem przestałam do niej chodzić i zostawałam w domu.Nadeszła zima,pewnego dnia u znajomej matki poznałam chłopaka starszego ode mnie siedem lat.Podobał mi się,wtedy bardzo imponowało mi aroganckie zachowanie,wulgaryzmy,dzisiaj nie chcę mieć nic wspólnego z tego pokroju ludzmi.Zaczęłam się z nim spotykać,uciekałam do niego z domu nocą. Ojca nie interesowało to czy jestem w domu,czy mnie nie ma,liczył sie tylko alkohol.Spotkałam się z tym mężczyzna sądząc,że to miłość.Widziałam jak pił wraz ze swoją matka,jak urządzali awantury,wielokrotnie dochodziło do rękoczynów,lecz za wszelką cenę chciałam być blisko niego,wierzyłam w to,że mnie chroni,a tak na prawdę on mnie krzywdził.Bałam się tego,ze odejdzie,a ja zostanę sama.Dziś wiem,że moje zachowanie było wynikiem silnej potrzeby akceptacji ze strony drugiej osoby,poczucia bezpieczeństwa,którego nie miałam.Spotykałam się z nim przez dłuższy czas,minęła zima,wiosna,nadeszło lato.On wraz z matką zarabiał zbierając jagody,grzyby,a później sprzedawali je na miejskich chodnikach.Za pieniądze,które zarobili kupowali alkohol.Widziałam jak zachowuje się pod wpływem,wiedziałam do czego jest zdolny,wiele razy używał przemocy wobec mnie,jednak dalej pragnęłam być blisko niego.Wtedy nie znałam innego,lepszego świata,to co mnie otaczało uważałam za dobre,chociaż takim nie było.To był świat przesiąknięty alkoholem,przemocą,brakiem sensu życia,wyższych celi,idei,świat w którym oprócz spraw przyziemnych nie liczyło się nic innego.Dobrze pamiętam tamte dni i noce zapijane do utraty świadomości tanim alkoholem.Jego matka miała dwuletnią córkę,którą zajmowałam się gdy oni pili.Wielokrotnie chowałam głowę w poduszkę,gdy on był pijany,modliłam się o to,żeby w końcu wytrzeźwiał.Zachowywał się gorzej niż mój ojciec,bałam się lecz nie chciałam odejść.Nawet gdy był trzeźwy rzadko okazywał wobec mnie jakiekolwiek ludzkie uczucia.Nadeszła jesień,jego matka dostała nadzór kuratorski nad córką,okazało się,że kurator pełniący nadzór nade mną jest także jej kuratorem. Pewnego dnia gdy wracałam ze sklepu podjechał do mnie radiowóz w którym siedział mój ojciec,zostałam zawieziona do ośrodka diagnostycznego na badania w którym orzekany jest jest stopień demoralizacji.W późniejszym czasie dostałam wezwanie na sprawę sądową,na którą poszedł ojciec,ja nie miałam odwagi.Orzeczeniem sądu był ośrodek młodzieżowo-wychowawczy,wystraszyłam się,zaczęłam chodzić do szkoły,którą wkrótce opuszczałam.Otrzymałam wezwanie o dobrowolne stawienie się w ośrodku.Stwierdziłam,że nie pojadę.Na krótko przed świętem Wszystkich Świętych prze okno mojego domu zobaczyłam stojący pod nim samochód,ktoś pukał do drzwi,zawahałam się chwile,jednak nie otworzyłam ich,na balkonie drugi mężczyzna pukał i zaglądał w okno.Z drżącymi nogami schowałam się za drzwi mojego pokoju.Po chwili panowie odjechali,okazało się,że była to tajna policja.Domyśliłam się,że chodziło o dostarczenie mnie do ośrodka.Widziałam tylko jedno wyjście-ucieczkę.Wraz z moim ówczesnym chłopakiem pojechaliśmy do jego rodziny.Jednak bez pieniędzy nie mogliśmy daleko wyjechać.Tułaliśmy się po miastach,kilka nocy spędziliśmy na melinie jego matki,chociaż któregoś ranka i tam zawitała policja,ona nie otworzyła drzwi,ale u niej już nocować nie mogliśmy.Postanowiłam wyjechać do mojej ciotki,gdzie wcześniej policja już dotarła.Spędziłam noc,potem wróciłam do mojego miasta,lecz nie miałam gdzie spać i znów pojechałam do niej.Postanowiła powiadomić policje,że u niej przebywam.Rankiem zanim wstałam zadzwoniła na komisariat,próbowałam choć nadaremnie uciec.Niezadługo dwóch wysokich dobrze zbudowanych mężczyzn zaprowadziło mnie do auta,jeden w razie gdybym próbowała wyskoczyć z samochodu usiadł obok mnie.Zanim dotarliśmy do komendy policji weszli ze mną do mieszkania mojego chłopaka,żebym mogła zabrać swoje rzeczy.Nie było go w domu,przed samochodem nim wsiadłam do środka zauważyłam go na ulicy idącego w moim kierunku,chciałam się wyrwać,szarpałam sie z policjantami,pomimo tego panowie trzymali mnie mocno i nie pozwolili mu aby podszedł.Zostałam dowieziona na policje,gdzie wezwali funkcjonariuszkę,kazali sie rozebrać i przeszukali moje rzeczy.Dowiedziałam się,że rano pod opieką policji zostanę dowieziona do placówki.Po tym z wyciągniętymi sznurowadłami z butów umieścili mnie w celi policyjnej.Zostały zamknięte ogromne,stalowe,okratowane drzwi.Cela była zimna,murowany prostokątny beton znajdujący się przy ścianie służył za łóżko.Miałam ze sobą książkę,którą zaczęłam czytać.Przez głowę przebiegało mi wiele myśli połączonych z wewnętrzną paniką.Bałam się,od czasu do czasu podchodziłam do małego okna,zaczynało się ściemniać,a ja nie mogłam się uspokoić.Łzy same napływały mi do oczu,myślałam o tym co mnie czeka,zastanawiałam się jak uciec.Najważniejszą rzeczą wtedy dla mnie było to,żeby chłopak mnie nie zostawił.Pod wieczór przyniesiono mi kolację której nie zjadłam,dostałam materac i gruby koc.Całą noc nie zmrużyłam oka.Leżałam wtulona w ścianę.Rano funkcjonariusz wyprowadził mnie z celi,zostały nałożone mi na ręce kajdanki,a radiowozem odwieźli mnie i dwóch policjantów na stacje PKP. Czternastego listopada 2002 roku siedziałam w pociągu jadącym do Poznania,z kajdankami na ręku czułam się jak przestępca,ludzie w przedziale patrzyli na mnie a ja spuszczałam wzrok i czułam się jak nic nie znaczące zero.Podróż była długa,w Poznaniu czekała nas przesiadka do pociągu jadącego do Jarocina.Zaczęłam obmyślać plan ucieczki,trochę spałam.Na Poznańskiej stacji miałam szanse ucieczki,bowiem przez chwile konwojenci nie zwracali na mnie uwagi.Mimo lęku przed tym co mnie czeka,wewnętrznego buntu i szaleńczej chęci powrotu do mojego miasta nie uciekła,wsiadłam do pociągu.Ze stacji doszliśmy pieszo do jarocińskiego budynku policji.Tam zostałam ponownie zamknięta w celi,po czym wyprowadzona przez tamtejszych policjantów i jednego z konwoju wsiadłam do samochodu policyjnego.Było ciemno nie widziałam dokąd jedziemy.W momencie w którym auto zwolniło zobaczyłam wielką bramę i duży,zabytkowy budynek wyglądający w zimowych ciemnościach bardzo tajemniczo.To była Cerekwica,a my wjechaliśmy na posesje Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego.Wtedy nie chciałam tam być,czułam,że rośnie we mnie nienawiść do tego miejsca,wówczas nawet nie przeszło mi przez myśl,że Cerekwica zmieni diametralnie moje życie...CDN
Wysiedliśmy z auta i przez ogromne drzwi weszliśmy do środka budynku.Policjanci odjechali,a ja zostałam z kierownikiem MOW.Zadał mi kilka pytań po czym zaprowadził do grupy w której miałam mieszkać.Byłam przerażona,czułam mocne i bardzo szybkie bicie serca.Otoczyła mnie grupa dziewczyn w różnym wieku,w pierwszych chwilach strach nie pozwalał mi wypowiedzieć słów.Po kilkunastu minutach zadawanych mi pytań zaczęłam odpowiadać.Dostałam kolacje,lecz nie byłam w stanie jej zjeść.Nadeszła noc.Leżałam w pokoju wśród młodych tak samo zagubionych jak ja śpiących dziewczyn.W głębi siebie czułam niepokój przed czymś co było mi jeszcze nieznane.Nie mogłam zasnąć,łzy spływały z moich oczu,tamtej nocy wielokrotnie przysięgałam sobie,że ucieknę,nie będę w tym miejscu.W wyobraźni widziałam różne scenariusze dotyczące tego co się ze mną działo.Bałam się.Sen przyszedł dopiero nad ranem. Usłyszałam słowo pobudka,nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić,nie miałam chęci wstać z łóżka.Po dłuższej chwili wstałam,poszłam do łazienki,wzięłam prysznic i poszłam na śniadanie.Wychowawczyni się ze mną przywitała,była to Pani Teresa Grzeszczak,której podczas pobytu w ośrodku tak wiele zawdzięczam.Po śniadaniu wyszłyśmy do szkoły znajdującej sie na przeciw internatu.Zaczęły się lekcje,pierwsze moja wrażenia w szkole były negatywne,zaczynałam nienawidzić miejsce w którym wówczas się znajdowałam.Po zajęciach szkolnych zostałyśmy odebrane przez wychowawcę,poszłyśmy na obiad,a później do internatu.To był pierwszy dzień mojego pobytu.Minął tydzień,później następny.Zaczęłam powoli się przyzwyczajać do miejsca i ludzi mnie otaczających.Chociaż nie przyszło mi to z łatwością postanowiłam zacząć się uczyć i jak najszybciej nadrobić zaległości pierwszej klasy gimnazjum,po kilku tygodniach nauczyciele zauważyli postępy w nauce. Zaczął się grudzień,zbliżały się moje piętnaste urodziny.Ciotka obiecała,że zabierze mnie na Święta Bożego Narodzenia,uważałam wtedy,że jest mi to dłużna,ponieważ oddała mnie w ręce policji.Dziś wiem,że gdyby tego nie zrobiła moje teraźniejsze życie wyglądało by inaczej,byłabym na dnie moralnym.W dniu moich urodzin Pani Teresa upiekła tort,wtedy po raz pierwszy w placówce poczułam się dobrze.Niewielki gest,który sprawił mi wielką radość.Poczułam się wyjątkowa,zaczęły się we mnie budzić pozytywne uczucia.W ośrodku wolałam spędzać czas samotnie,mieszkałam w pięcioosobowym pokoju co mnie przytłaczało.Bardzo często rozmawiałam z P Teresą na osobiste tematy,zaczęłam się jej zwierzać,powiedziałam o moim problemie,wyznałam,że nie chcę mieszkać w tym pokoju,który dzięki niej został zmieniony.Zbliżały się święta,w grupie ubraliśmy choinkę,dostałam wiadomość z sądu,że dostałam przepustkę.W moim sercu obudziła się chęć ucieczki,pisałam listy do chłopaka,napisałam mu,że nie chę wrócić z przepustki do Ośrodka,obiecał mi,że nie wrócę.Nikt nie wiedział o moich planach.Jednak moja wychowawczyni przeczuwała co zamierzam zrobić.Na kilka dni przed wyjazdem rozmawiała ze mną na ten temat i być może ten fakt wpłyną na to,że w nowym roku wróciłam...